-Երանի՜ հիմա գարուն լիներ: Ես իմ քույր ու եղբայրներից չէի բաժանվի, իսկ հիմա, ով գիտի, քամին ինձ ուր կտանի:
Նա այնքան տխուր էր, որ սկսեց լաց լինել: Տերևները հարցրեցին թե ինչու է լաց լինում: Տերևը պատմեց ամեն ինչ իրեն շրջապատող տերևներին: Նրանք փորձում էին սփոփել նրան ասելով.
-Լաց մի՛ եղիր,ամեն ինչ լավ կլինի,եթե մենք միասին ու ուժեղ մնանք:
-Լաց մի՛ եղիր,ամեն ինչ լավ կլինի,եթե մենք միասին ու ուժեղ մնանք:
Տերևը լսելով այդ խոսքերը մի քիչ հանգստացավ:Անցան օրեր և մայր ծառի մյուս տերևներներն էլ խարմրեցին ու կնճռոտվեցին:Նրանք հասկացան, որ շուտով հրաժեշտ են տալու մայր ծառին:
Մութ գիշեր էր:Հանկարծ քամի փչեց և Տերևը պեկվելով ծառից ընկավ ընկավ գետնին:Նա լաց էր լինում,բայց նրան տերևները չէին կարողանում օգնել:Առավոտյան մի քանի տերևներ էլ թափվեցին:
Մի քանի օրվա ընթացքում բոլոր տերևները պեկվեցին մայր ծառից:
Արդեն ուշ գիշեր էր:Տերևներն իրար վրա ընկած սրթսրթում էին սառը քամուց: Նրանք կորցրել էին իրենց հույսը: Հանկարծ մի աղջնակ մոտեցավ և տերևներին դնելով փոքրիկ արկղիկի մեջ տարավ տուն: Նա բացեց մի հաստափոր, նկարազարդ գիրք և բոլորին շարեց գրքի թերթերի արանքում: Տերևներն իրենց շատ լավ էին զգում, որովհետև աղջնակը հաճախ էր բացում այդ գիրքը և թերթելով էջերը` խնամում տերևներին:
Մութ գիշեր էր:Հանկարծ քամի փչեց և Տերևը պեկվելով ծառից ընկավ ընկավ գետնին:Նա լաց էր լինում,բայց նրան տերևները չէին կարողանում օգնել:Առավոտյան մի քանի տերևներ էլ թափվեցին:
Մի քանի օրվա ընթացքում բոլոր տերևները պեկվեցին մայր ծառից:
Արդեն ուշ գիշեր էր:Տերևներն իրար վրա ընկած սրթսրթում էին սառը քամուց: Նրանք կորցրել էին իրենց հույսը: Հանկարծ մի աղջնակ մոտեցավ և տերևներին դնելով փոքրիկ արկղիկի մեջ տարավ տուն: Նա բացեց մի հաստափոր, նկարազարդ գիրք և բոլորին շարեց գրքի թերթերի արանքում: Տերևներն իրենց շատ լավ էին զգում, որովհետև աղջնակը հաճախ էր բացում այդ գիրքը և թերթելով էջերը` խնամում տերևներին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий