«Իմ գրադարանը»

Ես այսօր կարդացել եմ 

<< Աշխարհի ամենալավ, ամենահոյակապ, ամենահրաշալի պապիկները>>




Ես այսօր կարդացել եմ, փոքրիկ Իշխանը

փոքրիկ Իշխանի մասին:

ՓՈՔՐԻԿ ԻՇԽԱՆԻ ԿՅԱՆՔԻ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ

Երբ ամեն ինչ՝ մտքերը, ցանկությունները, մարդկանց հետ փոխհարաբերություններն ու ծրագրերը, խառնվում են իրար, և իրավիճակը ձեզ չափազանց բարդ է թվում, փորձեք դրանց նայել պարզ աչքերով: Պարզ ու համամարդկային այս կանոններին ենթարկվում են մեր կյանքի գրեթե բոլոր իրավիճակները:

 376  17113

Անտուան դը Սենտ Էքզյուպերիի՝ երեխաների համար գրված այս իմաստուն հեքիաթը լավագույն բանալին է մեծահասակների համար դեպի այն աշխարհ, որտեղ հոգեկան խաղաղությունը, ներդաշնակությունն ու ազնիվ հարաբերություններն են:

Առաջարկում ենք ծանոթանալ Փոքրիկ Իշխանի կյանքի ամենակարևոր սկզբունքներին, որոնք նա իր հետ բերեց իր փոքրիկ մոլորակից ու նվիրեց մարդկությանը: Հետևելով դրանց՝ դուք կկարողանաք գտնել ձեր բոլոր պարզ ու բարդ հարցերի պատասխանները:

Դու ապրում ես քո արարքների, այլ ոչ թե քո մարմնի մեջ: Դու քո գործողություններն ես. չկա մեկ ուրիշ «դու»:

Կա այսպիսի հստակ կանոն: Առավոտյան հենց որ արթնանաս, լվացվես ու քեզ կարգի բերես, պետք է տեղնուտեղը կարգի բերես նաև քո մոլորակը:

Իմ գաղտնիքը շատ պարզ է: Միայն սիրտն է սրատես: Ամենագխավորը աչքով չես տեսնի:

Եթե անընդհատ ուղիղ գնալու լինես, հեռուն չես գնա:

Ես վախենում եմ, թե կդառնամ մեծահասակների նման, իսկ նրանք թվերից բացի ոչնչով չեն հետաքրքրվում:

Ամեն մարդ իր աստղն ունի: Եվ հավանաբար, աստղերը փայլում են այն բանի համար, որ վաղ թե ուշ ամեն մարդ իր աստղը գտնի:

Երբեք պետք չէ լսել, թե ինչ են խոսում ծաղիկները: Պետք է միայն նայել նրանց և շնչել նրանց բույրը:

Երեխաները մեծահասակների նկատմամբ պետք է ներողամիտ լինեն: Չարժե նրանցից նեղանալ:

Պետք է հանդուրժել երկու-երեք թրթուրի, եթե ուզում ես ծանոթանալ թիթեռնիկների հետ:

Երբ շատ տխուր ես լինում, լավ է նայելը, թե ինչպես է արևը մայր մտնում:

Գիտե՞ս՝ ինչու է անապատը լավ. նրա մեջ ինչ-որ տեղ աղբյուրներ կան թաքնված:

Գործեր կան, որոնք կարող են սպասել: Դրանից վնաս չի լինի: Բայց եթե բաոբաբներին ազատություն տաս, փորձանքից չես խուսափի:

Յուրաքանչյուրից պետք է խնդրել այն, ինչ նա կարող է տալ: Իշխանությունն առաջին հերթին խելամիտ պետք է լինի: Եթե դու քո ժողովրդին հրամայես ծովը նետվել, նա հեղափոխություն կանի:

Ինքդ քեզ դատիր: Դա ամենադժվար բանն է: Իրեն դատելը ուրիշներին դատելուց դժվար է: Եթե դու կարողանաս ինքդ քեզ ճիշտ դատել, նշանակում է, հիրավի, իմաստուն ես:

Եթե դու մի ծաղիկ ես սիրում` միակը, որի անունը միլլիոնավոր աստղերից և ոչ մեկի վրա չկա, դա արդեն բավական է: Դու նայում ես երկնքին ու քեզ երջանիկ ես զգում:

Շատ տխուր բան է, երբ բարեկամներին մոռանում են: Բոլորը չէ, որ բարեկամ ունեն:

Եթե ինչ-որ հարց հետաքրքրել է, մի նահանջիր, քանի դեռ պատասխանը չես ստացել:

Բոլոր ճանապարհները տանում են մարդկանց մոտ:

Երբ մարդ շատ է ուզում սրամտել, ակամայից մի սխալ բան կասի:

Խոսքերը միայն խանգարում են իրար լավ հասկանալուն:

Երբ թողնում ես, որ քեզ ընտելացնեն, հետո դրա համար կարող է և լաս:

Նույնիսկ երբ պետք է մեռնել, լավ է, երբ բարեկամ կա:

Դու կարող ես ընտելացնել միայն այն բաները, որոնք կընտելացնես:

Մարդիկ մոռացել են այս ճշմարտությունը: Բայց դու մի մոռացիր, որ հավիտյան պատասխանատու ես նրա համար, ում ընտելացրել ես:

Մարդիկ ճեպընթաց գնացքներ են նստում, բայց իրենք էլ չեն հասկանում, թե ինչ են փնտրում: Դրա համար էլ նրանք հանգիստ չունեն և մեկ այս, մեկ այն կողմ են նետվում: Իզուր: Աչքերը կույր են: Պետք է փնտրել սրտով:

Ես այսօր ընթերցել եմ, մադու մարմիններ գիրքը:

Ես այսօր կարդացել եմ, Oզի կախարդը:

Ծովինար

Կար  մի աղջիկ, նրա անունը Ծովինար էր, նրա մազերը շատ երկար էր: Ամեն գիշեր երբ դուրս էր գալիս, կարծես մի գեղեցիկ արև դուրս գար: Նրա հայրիկը թագավոր, իր անունը Գագիկ էր, նա ուներ թշնամի, մի օր իր թշնամին իմանում է, որ Գագիկ թագավորը ունի մի ատ գեղեցիկ աղջիկ, նա հասկանում էր, որ ինչքան էլ ինքն ատրճանակ ունենա, թուր մեկ է այդ Ծովինարին չի կարող հասնի և ուզում է, որ Ծովինարին բերեն  իր պալատ, և Գագիկ թագավորի մոտ կռիվ են ուղարկում, ու ասում են եթե դու Ծովինարին մեզ չը հանձնես մենք ստիպված կլինենք, ձեր հետ մենամարտենք, ու հետո նորից Ծովինարին վերցնենք, Ծովինարը իմանում է այդ լուրի մասին, և մտածում էր թե եթե ես միայնակ գնամ իմ ազգին վտանգ չի սպառնա, ավելի լավ է ես գնամ նրանց հետ, և մեր ազգը հանգիստ խաղաղ ապրի, և այդ լուրը փոխանցում է իր հայրիկին:

Հայրիկը մտածում էր եթե մենք նրանց հետ մենամարտենք, նաև կարող ենք մենք հաղթենք, բայց հնարավոր է, նաև նրանք էլ հաղթեն: Ծովինարը հայրիկին մի ձև համոզում է, և հայրիկը համաձայնվեց, և նրանք տարան ծովինարին իրենց հետ: ՈՒ յոթ հիշեր յոթ օր հարսանիք արեցին: Հարսանիքից հետո նրան փակեցին մի անկյունում, և հետո համոզեց Ծովինարը նրանց, որ գոնե թողեն իրեն գնա զբոսնի, և Ծովինարը նրանց խոսք տվեց, որ նրանցից չի փաղչի: Նա գնաց զբոսնեց և տեսավ մի աղբյուր խմեց կես բուռ ջուր և մեծ բուռով ջուր:

 Դրանից հետո հասկացավ, որ նա հղի է: Նա մտածեց, որ այդ աղբյուրից էր իր հղիությունը, հայտնեց թագավորին, որ նա հղի էր, բայց թագավորը Ծովինարին չհավատաց, և ասաց իր ծառաներին, որ գնան Ծովինարի վիզը կտրեն, Ծովինարը ծառաներին խնդրեց, որ երեխաները ծնվեն նոր իմ վիզը կկտրեք: Թագավորը համաձայնվեց:Ինն ամիրս ինն օր ինն ժամ հետո ծնվեց երկու իր զավակները, մեկը նիհար էր մեկն էլ թափով, և Ծովինարը մեկի անունը դրեց Բաղդասար, իսկ մյուսի անունը Սանասար:Թագավորը, նորից իր ծառաներին ուղարկեց Ծովինարի մոտ, որ, նրա վիզը կտրեք: Ծովինարը նորից նրանց ասաց.

-Թողեք ես երեխաներիս  պահեմ մեծացնեմ, նոր իմ վիզը կկտրեք, թագավորը իմացավ այդ լուրի մասին և Ծովինարին ասաց.

-Դո ունես տաս տարի, դրանից հետո նոր վիզտ կկտրեմՙ անցավ տաս տարի և իր զաակները մեծացան և  գնացին, որ Ծովինարի վիզը կտրեն, Ծովնարի զավակները չթողեցին , որ իրենց մայրիկի վիզը կտրեին  գնացին իրենց հետ կռիվ, տղաները այդ կռվում հախթեց:

Իմ կարդացած գիրքը ՝ 

                                              

    << ՕԶԻ ԿԱԽԱՐԴԸ>>

Հեքիաթի հեղինակը  Լայման Ֆրենք Բաումն է:

Հեղինակի կենսագրությունը:

Լայման Ֆրենք Բաումը ծնվել է 1856 թ. Նյու Յորքում, գերմանական, շոտլանդա-իռլանդական, անգլիական արմատներ ունեցող ընտանիքում։ Հայրը՝ Բենջամին Բաումը կայացած հարուստ նավթային գործիչ էր, որը հաջողության էր հասել Փենսիլվանիայի «նավթային տենդի» ժամանակ։ Ֆրենքը մեծացել է հայրական կալվածքում՝ Ռոզա Լոունում, որի մասին սիրով է հիշում հետագա տարիներին։ Մինչև 12 տարեկանը կրթություն ստացել է տանը՝ մասնավոր ուսուցիչների միջոցով, իսկ 12 տարեկանում ուղարկվում է Նյու Յորքի Փիքսքիլի ռազմական ակադեմիա։ Բայց քանի որ նա երազկոտ ու զգայուն երեխա էր, կարգապահական խստության պատճառով ընդամենը երկու տարի այնտեղ մնալուց հետո հետ է ուղարկվում տուն։

Նա գրել է նաև մի շարք գրքեր՝

«Օզի կախարդը» գրքից հետո գրել է 13 շարունակություն-վեպ, 9 այլ ֆենթեզի վեպեր, ինչպես նաև մի շարք այլ աշխատանքներ (ընդհանուր հաշվով 55 վեպ, գումարած 4 «կորած» վեպեր, 83 պատմվածքներ, ավելի քան 200 բանաստեղծություններ, անորոշ քանակի սցենարներ և բազմաթիվ տարբեր գրույթներ)։ 

• Ո՞վ էր գրքի հերոսը, ինչպիսի՞ն էր նա:
• Գրքի հերոսը Դորոթինն էր, մի հասարակ աղջիկ: Դորոթինն  ապրում էր Կանզասի շոգ տափաստանում մորաքրոջ Էմի և նրա  ամուսնու Հենրիի ագարակում: Նա նպատակասլաց աղջիկ էր,  ամեն ինչի համար պայքարում էր, շատ ընկերասեր էր և բարի:  Նա ուներ Տոտո անունով մի բրդոդ շնիկ, ում  Դորոթին շատ էր սիրում:
• Ի՞նչ սովորեցիք այս գրքից:
• Ես սովորեցի, որ  ամեն մարդու ասածը  պետք չէ հավատալ: Պետք է մարդիկ միայն ճիշտը խոսեն, ազնիվ լինեն:Պետք է հավատաս քո ուժերին, քեզ թույլ չհամարես:

• Գիրքը ձեզ դո՞ւր եկավ, ինչպե՞ս կներկայացնեք 

Ինձ դուր եկավ այս գիրքը, այն շատ հետաքրքիր էր և ուսուցանող:  

Եթե այս գիրքը  աշխարհի բոլոր մարդիկ  կարդան, ապա նրանց  կյանքը կփոխվի, աշխարհն էլ կփոխվի, մենք բոլորս կդառնանք ավելի լավը ու ավելի բարի: Կլինենք խելացի և ընկերասեր:Մի խոսքով, սիրելի ընկերներ և բարեկամներ, հարազատներ,  կարդացեք այս հեքիաթը,  վստահ եմ, որ այն ձեզ էլ դուր կգա: